Grafsteen/Grabstein - Sexgeschichten

Grafsteen/Grabstein

... jeans, die mijn achterwerk accentueert en een mooi topje met een klein dekolleteetje, nette schoenen en ik spoot mijn lievelings geurtje op.

Bijna een uur moest ik wachten. Is dat nou politieservice? In die tijd hadden ze me wel vijf keer koud kunnen maken! Zenuwachtig ijsbeerde ik door mijn woonkamer. Kilometers legde ik in die anderhalf uur af.

"Mevrouw van de Magerhorst, dit is mijn assistent, Henk de Gier. Henk, ga jij maar vast kijken wat er in de tuin aan de hand is. Waar in de tuin, mevrouw van de Magerhorst, die is een beetje aan de grote kant."

Ik legde het aan die leuke jongeman uit, en die ging weg.

"Silvia, kleed je toch in godsnaam niet altijd als een hoer aan. Ik dacht dat je uit het leven was."

Toen de jongeman na uren eindelijk terug kwam, had Rinus vier koffie gedronken, de kamers beneden bekeken, de inrichting decadent genoemd, mij opgedragen een bloes aan te doen, en mij uit gevraagd. Wat ik precies voor plannen had, hoe ver ik mijn boek al had geschreven, wie welke naam gekregen had. Af en toe verstopte hij zijn mond achter zijn hand, maar ik had hem wel zien glimlachen. Dacht hij soms dat ik dat niet red? Henk vertelde wat hij gevonden had. Hij dacht, dat het een steen was die iemand daar uitgeladen had, of dat de vorige bezitter van het grondstuk die daar uit sentimentele redenen neergelegd had. Er was geen spoor van een graf te bekennen, alleen de grafsteen.

"Maar ik wil die niet", jammerde ik, "neem dat ding mee, die is vast ergens ...

... gestolen."

"Gestolen?", verbaasde Rinus zich, "Wie zou er nou een grafsteen stelen en hier neerleggen? Waar zou die dan vandaan moeten komen?"

En dat is politiecommessaris geworden? Hoe heeft hij dat voor mekaar gekregen?

"Nou, van een kerkhof natuurlijk!", legde ik hem uit, "daar hebben jullie er in de stad toch twee van!"

"Henk, haal maar vast de wagen, ik heb nog wat met mevrouw van de Magerhorst te bespreken."

Henk ging.

"Silvia, voor die onzin heb je mij laten komen? "Mijn naam staat er op."(dat zei hij met een drammerige piepstem, zo praat ik nooit!) Absoluute onzin. Laat een bulldozer of zo komen en dat ding is weg. Ik ben gestresst." Hij ging weer op een stoel zitten en schoof een beetje naar voren en leunde tegen de leuning. Verontwaardigd keek ik hem aan. Wou hij nou echt dat ik hem pijpte?

"Kom hier, voor twee meier in de maand kun je tenminste dat wat je snel aan de telefoon afhandelen wilde, goed doen."

Goed, ergens had hij wel gelijk, toen ik hem voorstelde mij een maandelijks kadootje te geven, had ik beloofd, dat ik dan af en toe wat voor hem zou doen. Ik knielde voor hem en ritste snel zijn broek open. Greep naar zijn worstje en aaide er even over, begon hem toen met een behoorlijk tempo af te trekken. Hij greep mijn hand.

"Langzaam, mijn schatje. Langzaam."

"Rinus, mijn hengst, ik kom toch om van verlangen! Ik heb jouw reuzen staaf toch al eeuwig niet meer onder ogen gehad", pruilde ik, "laat staan hem ergens in gekregen. Gun me ...