Grafsteen/Grabstein
Datum: 03.05.2018,
Kategorien:
Sonstige,
Autor: Reen
... breiding als mijn oma ze aanhad? En hij praatte maar verder) mooie kousen, een broek, rok, waar je zin in hebt, mooie schoenen. Geen twee lagen make-up. Begrepen mijn schatje? Hou je van chinees?"
"Mijn sterke hengst, frans, russisch, voor lieverds als jij ook grieks, maar chinees niet. Geen sprake van, vergeet het!" Wat was dat? Was daar iets aan mij voorbijgegaan? Hoe doen de Chinesen het?
Uit de telefoon donderde luid gelach. Lachte hij mij uit?
"Je hebt me verkeerd begrepen schatje, ik bedoelde niet of je ook chinees doet, maar of je chinees lekker vind. Het eten, hou je daarvan?"
In gedachten bij die massa kleren die ik aan moest, zei ik dat ik dat zoet-zure dinges wel lekker vind, dat met die vleesballetjes in deeg. Toen hing hij al op, had nog gezegd, dat hij met mij oefenen zou. Oefenen? Wat? Kussen?
Wat had hij tot slot noch gezegd? "Tot straks Reen, om zeven uur?" Reen! Is hij nou helemaal gek?
Douchen, Bodylotion insmeren. Nagels lakken. Voor de kast staan. Tot daar was alles snel genoeg gegaan. Maar toen ...
Eerst die hele laag besteld ondergoed. Alleen van het aantrekken daarvan, was ik al heet geworden. Dan een topje. Een rode, omdat ik rood ondergoed aan had. Kousen, vastzetten. Broek en rok. Was hij nou helemaal mesjokke? Dat zag er niet uit. Welke combinatie ik ook probeerde. Een legging en een kort rokje. Rood en zwart. Zwarte bloes. Vest? Ik had toch helemaal niet zo'n breiding! Nog een bloes, open, een rode. Een jas? Binnenshuis! ...
... Een zwarte blazer.
Om kwart voor zeven zat ik in de hal, daar was het tenminste niet zo warm. Ik voelde me half naakt, mijn gezicht was niet af, zonder valse wimpers en glitter. Ter compensatie had ik een hel-blonde langharige pruik opgezet.
Precies om zeven uur ging de bel. Ik wachtte nog tien sekonden, toen deed ik de deur open. Met een verbaasde blik en dan luid gelach werd ik begroet en ik wilde de deur weer dichtsmijten. Die knalde tegen zijn voet en met een stap was hij binnen. Met een arm omarmde hij me, in de andere had hij een koelbox, een tas en een bos bloemen. Hij kuste me op de mond en toen ik mijn hoofd wegdraaide, lachte hij weer, trok me de pruik van het hoofd en deed een stap naar achteren.
"Veel beter mijn liefje, trek die jas uit, je smelt nog." Breed lachend gaf hij me de bloemen nadat ik de blazer uit en met mijn handen mijn haar een beetje in model gebracht had.
"Wat is dat?", vroeg ik wantrouwend, "Wat will je daarmee? Waarom heb je me uitgelachen?"
"Dat, mijn schatje, is een boeket. Ik wil daar niks mee. Maar jij zou het in een vaas kunnen zetten. Je bent goddelijk, diertje, je hebt goed geluisterd aan de telefoon."
Ik ging naar de keuken, daar had ik ergens een vaas gezien, hij kwam mee. "Waarom breng je bloemen mee?", vroeg ik, terwijl ik een vaas zocht en vond.
"Omdat dat zo hoort, als je een mooie vrouw bezoekt. Daarmee stem je haar mild, ontvankelijk voor wat moois. Met lekker eten ook", legde hij uit en zette de koelbox op ...