Grafsteen/Grabstein
Datum: 03.05.2018,
Kategorien:
Sonstige,
Autor: Reen
... tafel.
"Moet ik voor jou koken?", uit verbazing bleef mijn mond openstaan. Met een vinger onder mijn kin, sloot hij hem weer en drukte een kusje op mijn lippen.
"Nee. Ik heb wat lekkers gehaald. Zit hier in", hij kloppte op de koelbox.
Logisch, het eten zit in een koelbox. Typisch man. "Dan moet ik het warm maken. Dan had ik liever vers gekookt."
"Denk na, diertje, wat doet een koelbox?"
"Koelen!"
"Denk na, hoe?"
"Nou, omdat het isodingt. Koud blijft koud." Ik dacht even na. "En daarom blijft warm ..."
"Warm. Precies. Waar eten we, schatje? In jouw eetzaal?"
Ik schudde mijn hoofd, ging hem voor naar de ontbijtkamer, de vaas met bloemen nam ik mee, en zette die daar op tafel. Rode rozen waren het, rode rozen met wit sluierkruid. Ik dekte de tafel terwijl hij het eten uitpakte, dat rook best lekker. Tijdens het eten vertelde hij over een zaak die hij afgesloten had en dat hij nu twee dagen vrij had en ik dacht na, over wat hij eigenlijk wou. Ik had er geen idee van, wat hier eigenlijk aan de hand was. Met een vrijer had ik nog nooit gegeten, er waren er wel een paar die van mij gegeten, of chokoladesaus van mijn tieten gelikt hadden, maar zo, met een vrijer aan tafel ... Was hij niet als vrijer hier? Als wat dan?
Plotseling keek ik hem met grote ogen aan, ik was niet zeker dat ik hem goed begrepen had, zijn vrouw was sinds drie maanden het huis uit?
"Ik ga daar niet over zitten jammeren", zei Rinus rustig, "heb ik nooit gedaan, het is alleen een ...
... mededeling. Wij hebben als goede kennissen geleefd, meer een woon- dan een liefdesverhouding met elkaar gevoerd, en nu was het gewoon tijd hier een einde aan de maken, de kinderen zijn groot, zij kreeg een goede baan ergens anders en is daar gaan wonen. Dat is alles."
Ik knikte, ik had al veel gejammer gehoord, dat ze bij mij kwamen omdat hun vrouwen ze niet begrepen. Geen van mijn dankbaren had dat ooit gedaan. Die kwamen gewoon om eens lekker te wippen, zonder franje, een half uur of een uurtje lekker kezen, en verder geen gedram. We ruimden samen de tafel af en gingen in de zithoek bij de open haard zitten. Met een kopje koffie en het laatste glas rode wijn, die had hij ook meegebracht. Voor ik ging zitten had hij me de open bloes nog uitgetrokken.
Na een paar slokjes en een paar opmerkingen over het weer, stond hij op en maakte het vuur aan. Wat was ik toch een stom varken. Waarom had ik ook ja gezegd, toen hij vroeg, of ik het 's avonds ook fris vond? Hij kwam veel dichter naast me zitten dan eerst, legde een arm om mijn schouders en trok me naar zich toe.
"Rinus, grote lieverd, gaan we naar boven of zal ik me hier voor je uitkleden, will je hier wippen?"
"Lekker diertje, niet zo haastig, ik heb tijd, jij ook, of ben je niet echt uit het leven, komt er nog een vrijer vanavond?"
Beeldde ik het me in of klonk zijn stem gespannen?
"Ik ben uit het leven! Al weken heb ik niet gewerkt", zei ik verontwaardigd. Wie denkt hij dat hij is?
"En verder?"
"Hoe ...